Van de Kunstacademie naar het Leven als ZZP-fotograaf
Mijn reis van de kunstacademie naar mijn leven als zzp-fotograaf. Waar lag mijn focus als student, en wanneer wist ik dat ik als zzp’er wilde werken?
De Kunstacademie
Op de kunstacademie studeerde ik in de richting "Photography, Film and the Digital". Ik kwam binnen als fotograaf, offline illustrator, mediavormgever en conceptontwikkelaar. Een handig skillspakket om verder te gaan in de richting van fotografie en film. Ik merkte al snel dat ik film interessant vond, maar het was ook intimiderend. Dit werd nog eens versterkt doordat ik begon te studeren tijdens de piek van de coronapandemie. Op een filmset staan met veel mensen was toen niet mogelijk.
In het eerste anderhalf jaar heb ik daarom vooral mijn zelfportretvaardigheden ontwikkeld. Het werken met modellen was moeilijk en spannend, maar door mijn bijbaan in een fotostudio kreeg ik steeds meer grip op het samenwerken met mensen voor de camera. Mijn techniek verbeterde gestaag, en ik was leergierig. Eerlijk gezegd heb ik misschien wel meer technische vaardigheden geleerd bij mijn bijbaan dan tijdens de lessen op de academie. Op mijn werk móest ik het immers leren. Bovendien vond ik het erg leuk om met mijn collega's daar te werken, en we kregen af en toe ook kleine masterclasses.
De academie zelf legt meer nadruk op jou als maker; je leert de technieken die je nodig hebt om het werk te maken dat je wilt maken. We kregen veel vrijheid om onze eigen niche te ontwikkelen. Na verloop van tijd zag ik een patroon ontstaan in mijn werk: ik maakte vooral projecten rondom mentale gezondheid.
In mijn tweede jaar maakte ik voor het eerst in mijn eentje een documentaire over mijn gezin. Na mijn minor in het derde jaar durfde ik samen met een klasgenoot een fictiefilm te maken over mentaal ongezonde relaties. Twee uitdagende projecten met steile leercurves. Het schrijven van de film *De Geboorte van Lilith* vond ik ontzettend leuk, maar het ging niet zonder de nodige uitdagingen. De chaos van de filmwereld en de verantwoordelijkheid van regie op een filmset bleek echter niets voor mij. Misschien is dat ook de reden waarom ik die film nog steeds moet her-editen.
In het vierde jaar vroeg een van mijn klasgenoten en vrienden me: "Yara, wat ga je hierna doen, als je geslaagd bent? Fotografie, toch? Waarom zou je dan een film maken, als je fotograaf wilt worden?" Hij had een goed punt. Ik had dat jaar niet veel foto’s gemaakt, maar ik had altijd gezegd dat ik fotograaf zou worden als ik afgestudeerd was. Dus als afstudeerproject heb ik een fotoboek gemaakt. Het heet *Doorleven* en is bedoeld voor nabestaanden van zelfdoding. Over dit boek zou ik een hele aparte blog kunnen schrijven, dus dat zal ik binnenkort doen. Mocht je benieuwd zijn naar mijn werk, je kunt het bekijken op de Voordekunst-pagina die ik destijds had: [Doorleven](https://www.voordekunst.nl/projecten/16991-doorleven).
En toen was ik geslaagd. Na een emotioneel zwaar jaar voelde ik me enorm verloren in de 'grotemensenwereld'.
Afgestudeerd, en nu?
Na mijn afstuderen ben ik direct op zoek gegaan naar parttime werk dat ik kon combineren met fotografie. Helaas kreeg ik veel afwijzingen, en de eisen voor vacatures waren hoog. Ik wist niet goed waar ik paste en wat bij me paste. Na wikken en wegen, en een goed gesprek met mijn moeder en stiefvader, besloot ik om volledig voor mijn eigen bedrijf te gaan. Ik ben tenslotte al fotograaf sinds ik op mijn 14e mijn eerste camera kocht met mijn opa.
In het begin van de zomer heb ik daarom veel portfolio-werk gedaan naast mijn bijbaantje, zodat ik genoeg werk had om klanten te werven voor mijn bedrijf. Daarna schreef ik me in bij de KvK, en vanaf dat moment was ik officieel een bedrijf! Het inschrijven bleek een stuk eenvoudiger dan ik had verwacht. Wat echter lastiger was, was het ondernemerschap zelf. Ik had onderschat hoeveel je moet regelen als ondernemer. Het afsluiten van verzekeringen, betalen voor een website, het maken van visitekaartjes, het bepalen van prijzen voor shoots — dat was niet iets waar ik direct aan had gedacht na mijn inschrijving.
Een voordeel van mijn vaardigheden is dat ik alle marketing en vormgeving voor Everafter Photography zelf kon doen. Van logo tot missie en achtergronden, de huisstijl heb ik zelf ontwikkeld. Ik heb mijn eigen website gebouwd en maak en edit ook mijn socialmediacontent. Het was een paar weken hard werken, maar dan staat er ook iets waar ik trots op ben.
Na het inplannen van al mijn portfolio-shoots kreeg ik meteen een beter beeld van mijn persoonlijke fotografiestijl:
“In mijn fotografie richt ik me op het vertellen van verhalen waarin het model zich kan verbinden met hun eigen verhaal. Samen ontwikkelen we een concept dat deze verbinding tot leven brengt. Ik streef naar een balans tussen het alledaagse en het magische, waarbij de rust en schoonheid van de natuur centraal staan.”
Het kernwoord voor Everafter Photography is dan ook ‘magie’. Overal om je heen is wel iets moois en magisch te zien, je moet het alleen wel weten te vinden — en daar help ik mijn cliënten bij.
De Uitdagingen van Ondernemen
Een belangrijke les die ik mezelf altijd voorhoud is: hoe moeilijk dingen ook zijn, opgeven is geen optie. Alle moeite die ik nu in mijn bedrijf stop, wordt over een paar jaar beloond. Een ander belangrijk besef is: je mag altijd om hulp vragen. Dat je een solo-ondernemer bent, betekent niet dat je alles solo moet doen. Gebruik het netwerk dat je door de jaren heen hebt opgebouwd. Al is het maar voor een second opinion of een technische vraag. Als ondernemer blijf je leren; anders zou je jezelf nooit verder ontwikkelen.
Vond je dit interessant? Deel het met je netwerk!
